สัญญาณที่บ่งบอกเรากำลังมีอาการมีปมด้อย
“ฉันทำไม้ได้หรอก เรื่องนี้มันยากเกินไป” เชื่อว่าสาว ๆ หลายคนอาจจะเคยพูดประโยคนี้กับตัวเองบ่อย เพราะโลกในชีวิตจริงมันไม่ได้สวยงามเหมือนในนิทาน ต้องมีการแก่งแย่งต่อสู้ดิ้นรนกันเป็นเรื่องปกติ อาจเกิดอารมณ์เบื่อ เหนื่อย น้อยใจ เหงา เซ็งบ้าง แต่มันก็เกิดขึ้นกับทุกคนนั่นแหละไม่มีข้อยกเว้น ซึ่งบางคนคิดได้แล้วจบ แต่บางทียังคงติดกับดัก คิดลบซ้ำ ๆ ซาก ๆ รู้สึกตัวเองต่ำต้อยด้อยค่า ไม่มั่นใจในตัวเอง จนเริ่มก่อปัญหาในชีวิตประจำ หรืออาจเลยเถิดเป็นภาวะซึมเศร้าได้ ซึ่งอาการนี้ฝรั่งจะเรียกว่า Inferiority Complex หรือแปลไทยง่าย ๆ ก็คือรู้สึกมีปมด้อย โดยในวันนี้เรามาจะบอกสัญญาณรุนแรงที่บ่งบอกถึงอาการมีปมด้อย ให้เอาไปเช็กลิสต์กันดีกว่า ถ้าพร้อมแล้วก็ไปดูกันเลย
บางแว้บรู้สึกว่า “ไม่อยากรู้สึกด้อยแล้ว” แต่ก็ทำไม่ค่อยได้
สัญญาณแรกที่บ่งบอกว่า คนคนนี้กำลังเหนื่อย ทนทุกข์ทรมานกับการรู้สึกปมด้อยก็คือ ความเหนื่อยล้า มีบางครั้งแว้บขึ้นมาให้หัวว่า อยากรู้สึกดีกับตัวเอง อยากเลิกรู้สึกต่ำต้อยเสียที แต่ทำยากจัง ในใจลึก ๆ ก็อยากเอาชนะ อยากเปลี่ยนตัวเอง แต่ก็ไม่มีกำลังใจฮึบขึ้นมาทำจริงจังเสียที จึงได้แต่วนเวียนอยู่กับทัศนคติลบอยู่อย่างนั้น
ชอบเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น
คนที่กำลังประสบปัญหาหมีปมด้อย จะมีหลุมโบ๋ ๆ กลวง ๆ ที่ถมดินกลบเท่าไหร่ก็ไม่เคยเต็ม ต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นตลอด แม้คนคนนั้นไม่น่ามีอะไรต้องอิจฉาแล้ว เขาก็หาจุดที่เขาด้อยกว่ามาน้อยใจจนได้ ทั้งเรื่องเบสิกอย่างหน้าตา รูปร่าง หรือหนักเข้าก็ฐานะ การศึกษา พออีกฝ่ายเริ่มฟิวส์ขาด ว่ากลับบ้าง ก็จะใช้คำประชดว่า “ใช่ซี้ ฉันมันไม่ดี ไม่สวยไม่ผอม ไม่เก่งเท่าเธอนี่”
ทำผิดทีไร โทษทุกอย่างยกเว้นตัวเอง
สัญญาณต่อมา เราว่าทุกคนน่าจะเคยเจอกันหมด กับบุคคลที่เวลาทำผิดพลาดอะไรก็ตาม เขาไม่เคยเป็นฝ่ายผิด คนอื่นนั่นแหละผิด เขาถูกเสมอ ห้ามเถียง ทั้งที่บางสถานการณ์ไม่มีคนผิดอีกแล้ว ก็ปัดความผิดไปให้หมูหมากาไก่ สภาพอากาศไม่ดี รถมันติด นั่นนู่นนี่ พีคสุดคือโทษว่าตัวเองโชคร้าย กรรมเยอะ แต้มบุญไม่มี
คิดว่าคำชมจากคนอื่น คือเขาประชด
เป็นคนคิดลบที่แท้จริง ปกติคนทั่วไป มีใครชมก็ต้องยิ้มหน้าบานแล้วขอบคุณคนคนนั้น หรือแอบยิ้มกรุ้มกริ่มในใจ แต่คนที่รู้สึกมีปมด้อยจะคิดในทางตรงกันข้าม ถ้าไม่ปฏิเสธอย่างชัดเจนเพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่ดีพอ ก็จะเงียบใส่ แต่ในใจแอบตำหนิคนชมว่า ประชดสินะ เธอไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ หรอก บลา ๆ
ไม่เปิดรับคำวิจารณ์ ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้
ลักษณะหนึ่งของคนมีปม คือไม่เปิดรับคำวิจารณ์จากใครทั้งนั้น ถ้าเรียกแบบไม่ค่อยสุภาพก็ต้องใช้คำว่า ใจแคบ จิตใจของพวกเขาไม่พร้อมให้คนมาติตง ตำหนิ ไม่อยากได้ยิน แม้จะเป็นการติเพื่อก่อก็ตาม เขาก็จะรู้สึกทรมาน เจ็บปวดอยู่ข้างใน จึงเกิดเป็นกลไกป้องกันตัวอัตโนมัติว่า ห้ามตำหนิฉัน ฉันดีที่สุด ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้ ใครจะทำไม